muzyka z filmu wesele wajdy

Opis produktu. „Wesele” to przewrotna płyta z weselną muzyką disco-polo do najnowszego dzieła Wojtka Smarzowskiego, a Wodzirej to barwna postać z tego filmu, w którą jako aktor wciela się Arkadiusz Jakubik. Słychać na niej, że panowie wyraźnie puszczają do nas oko. Bo ta płyta to sowizdrzalsko-gorzki żart. Na tym albumie Recenzja filmu pt. “Wesele” w reżyserii Andrzeja Wajdy. Na jednej z lekcji języka polskiego razem z klasą oglądaliśmy film Andrzeja Wajdy pt. „Wesele”. Jest to ekranizacja dramatu Stanisława Wyspiańskiego pod tym samym tytułem. Film jest wiernym obrazem książki sztuki, która za nim została sfilmowana, #MuzykaNaWesele #PiosenkiWeselne #Darbass #PolskieWesele #Zabawa #WeselneHity #StareMelodie #PoPolsku #ZabawaDoRana #DiscoPolo #ślub #PannaMłoda #Młodzi #Skł Dzięki temu oraz znikomej liczbie scen plenerowych adaptacja "Wesela" Wajdy uchodzi za bardzo wierną oryginałowi. Film zrealizowano z wielką dbałością o realia. Na uwagę zasługuje dobra gra aktorów, którzy bardzo dobrze wczuli się w rolę osób, występujących w dramacie. Ich zachowania, gesty, rozmowy, pokazują nam dawną Ostatnio miałem okazję oglądnąć wielkie dzieło znanego polskiego reżysera- Andrzeja Wajdy, którego premiera odbyła się kilkadziesiąt lat temu, gdyż dokładnie 9 stycznia 1973 roku pod tytułem: "Wesele". Film opierał się oczywiście o wielki dramat Stanisława Wyspiańskiego o tym samym tytule i wzbudził tak wiele emocji i Single Wohnung In Frankfurt Am Main. Wesele - Andrzej Wajda. Wraz z klasą na fakultecie języka polskiego oglądałam ekranizację Wesela Stanisława Wyspiańskiego. Adaptacji tej podjął się znany polski reżyser Andrzej Wajda. Premiera tego filmu odbyła się 9 stycznia 1973 roku. Był to 17 film tego reżysera, który rozpoczął swoją karierę w 1955 r. Na ową premierę przyszło wielu sympatyków jego talentu. Przyszli i nie rozczarowali się ,gdyż Wajda ujął wszystkie najważniejsze części tego genialnego polskiego dramatu opowiadającego o weselu inteligenta – Lucjana Rydla ( Jan Olbrychski) z chłopką Jadwigą Mikołajczykówna (Ewa Ziętek –Debiut). Wesele odbyło się 20 Listopada 1900 r. w domu Włodzimierza Tetmajera (Gospodarz - Marek Malczewski) malarza i poety. Nie było to autentyczne odzwierciedlenie tego wesela, które odbywało się bronowickiej chacie pod Krakowem. Wyspiański wprowadził tu dwa rodzaje postaci: pierwsze to postacie realistyczne tzn. Pan Młody, Panna Młoda, Gospodarz, Gospodyni (żona Tetmajera, siostra Panny Młodej - Izabella Olszewska) Poeta (Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Andrzej Łapicki) Dziennikarz (Rudolf Starzewski – redaktor naczelny czasu - Wojciech Pszoniak ) Zosia, Maryna i Haneczka (kuzynki Rydla - Gabriela Kwasz, Barbara Wrzesińska, Maria Konwicka) Rachela (Maja Komorowska) i inni. Ogólnie wyróżnionych postaci było 28. Druga część bohaterów, to postacie fantastyczne. Było ich 7 – Chochoł,Widmo, Stańczyk, Hetman, Rycerz, Upiór, Wernyhora. Postacie te były symbolami. Na przykład Stańczyk symbolizuje mądrość, Chochoł – prywatę, zdradę Postacie fantastyczne mają znaczący wpływ na akcję tego młodopolskiego dramatu. Dramat ten opowiada o tym jak wygląda możliwość odzyskania niepodległości. Wyspiański pokazuje,iż w obecnym czasie, po rzezi galicyjskiej, inteligencja nie zaufa chłopstwu, choć twierdzi,iż tamto, co było już nie ma znaczenia. Chłopi chcą walczyć o niepodległość. Są w stanie w każdej chwili ruszyć do walki. Potrzebują jedynie kogoś, kto by nimi pokierował. Inteligencji pasuje obecny stan rzeczy. Idą na ugodę z zaborcami i nie mają takiego zapału do walki jak chłopi. Dramat ten pokazuje nam ,że odzyskanie niepodległości poprzez wspólną walkę obu stanów jest po prostu niemożliwe. Andrzej Wajda poprzez swój niesamowity talent doskonale pokazuje nam realia tamtych czasów. Z utworu wyciął rzeczy zbędne. Nie zabrał temu dramatowi niczego z jego fabuły. Wszystko jest jasne, nie ma żadnych niedomówień. Choć nie wszyscy tak twierdzą jak Ja. Z recenzji Antoniego Słonimskiego z 25 II 1973 z Tygodnika Powszechnego wyczytałam: Ambitny Wajda chciał zrobić z Wesela film światowy. Potrzeba mu było krwi i Cepelii, i aby dla tych dwu elementów miejsca starczyło, poobcinał kosą chłopską najpiękniejsze strofy naszej poezji narodowej. Wszystkie niemal delikatne dialogi Wesela zagłuszył muzyką taneczną i wrzaskiem pijanej czeredy. (...) Nigdy nie byłem głosicielem hasła: "Ale świętości nie szargać, bo trza, żeby święte były". Sam niemało w życiu naszargałem i nie jestem lękliwy, ale tych słów z tekstu Wesela nie ośmieliłbym się wykreślić. Z całym szacunkiem do tego wybitnego polskiego poety, lecz nie mogę się z tą opinią zgodzić. Argumenty moje są następujące: Po pierwsze właśnie tak wyglądają wesela. Muzyka jest głośna,przytłumia wszystkie rozmowy. Dlatego uważam ,że to jest naprawdę realnie, autentycznie, prawdziwie nagrane. A co do wyciętego cytatu, o którym wspomina Antoni Słomiński też się nie zgadzam, gdyż uważam ,że wszystkie główne i najważniejsze partie tekstu są ujęte w tej adaptacji. Czy brak tego urywka zabrał coś temu filmowemu dziełu? Teraz trochę o częściach składowych tego filmu. Ludową ,weselną muzykę grały zespoły ludowe: Kamionka z Łysej Góry, Koronka z Bobowej i Opocznianka z Opoczna. Grały ją naprawdę wyborowo. Oglądając ten film czułam się naprawdę jakbym była na wiejskim weselu. Dekoracja wnętrz również dodała do tego uczucia swoje kilka groszy. Borowicka chata wyglądała na prawdziwą wiejską, weselną chatę z XIX w. Kostiumy aktorów doskonale oddawały tradycyjność wiejskich ludzi. Przyodziali oni bowiem tradycyjne chłopskie stroje aktualne pod Krakowem. Zgodnie z dramatem Wyspiańskiego stroje te były o różniastych kolorach ze wstążkami oraz pawimi piórami. Makijaż również zasługuje na pochwałę. Buzie chłopskich dziewek nie były umazana żadnymi malowidłami. Były na nich naturalne czerwone rumieńce, a na ich ustach czerwona szminka. Charakteryzator musiał nieźle się namęczyć przy charakteryzacji zjaw. Jestem niemalże pewna ,iż najwięcej czasu poświęcił Jakubowi Szeli. Wyglądał tak okropnie, że aż w nocy mi się śnił. Jeszcze jedno słowo o operatorze kamery. Ten człowiek dzięki swej pracy daje nam okulary ,dzięki którym wchodzimy do tego domostwa i przyglądamy się całej akcji. Kamera tańczy , chodzi bawi się razem z gośćmi, lecz również ,,przygląda się rozmawiającym. Gra aktorów jest wyśmienita. Nie mam do niej żadnych najmniejszych zastrzeżeń A teraz przedstawiam sztab fachowców ,którzy brali udział w tej adaptacji: Reżyseria: Andrzej Wajda Scenariusz: Andrzej Kijowski Zdjęcia: Witold Sobociński Muzyka: Czesław Niemen Muzyka: Stanisław Radwan Scenografia: Tadeusz Wybult Montaż: Halina Prugar-Ketling Kostiumy: Krystyna Zachwatowicz Dekoracja wnętrz: Maciej Putowski Makijaż: Halina Ber Makijaż: Irena Czerwińska Dźwięk: Wiesława Dembińska Asystent reżysera: Andrzej Kotkowski Operator kamery: Sławomir Idziak Przy wypowiedzi podczas 28 rocznicy premiery Wesela Andrzej Wajda wypowiada się następująco: - "Wesele" to nasz najlepszy portret narodowy, nasze najbardziej ostre lustro. Inteligenci i artyści u Wyspiańskiego ciągle spoglądają w przeszłość, bawią się teraźniejszością. Nie są zdolni ani godni nawet tego, by poprowadzić chłopów ku wyzwoleniu, ku przyszłości. Im się nawet nie chce chcieć. Chłopi natomiast są gotowi z kosą lecieć na każde zawołanie, nieważne kto woła, potrzebują przywódcy, który by ich mądrze poprowadził. To, co pokazał nam Wyspiański, skłania do zadumy. Nie jest to portret upiększony. Ale przecież część z weselników 1901 roku, i to zarówno chłopów, jak i inteligentów, kilkanaście lat później zasiliła szeregi Legionów. Czy zatem Wyspiański się pomylił? Nie, postawił bowiem diagnozę, którą zweryfikowały dogodne okoliczności. Po latach sytuacja z "Wesela" powtórzyła się w przypadku "Solidarności". Czym teraz jest "Wesele"? No cóż, to dramat uniwersalny i zawsze w jakiś sposób aktualny. Niewątpliwie film Andrzeja Wajdy, jest jedną z najlepszych inscenizacji Wesela Stanisława Wyspiańskiego jakie powstały w naszych czasach, włączając w to realizacje teatralne i telewizyjne. Reżyserowi z powodzeniem udało się w sposób bezkolizyjny spotkać młodopolską stylistykę tekstu z jakże odmienną wrażliwością i słuchem współczesnego widza. Dynamika akcji dramatu Wyspiańskiego została w filmie wręcz zwielokrotniona, a jednocześnie ujęta w karby ścisłej dyscypliny formalnej – wynik kunsztu reżysera i operatora. Wesele Andrzeja Wajdy charakteryzuje się także niezwykle pieczołowitymi scenografią i kostiumami, zaś obsadę stanowiła plejada najwybitniejszych polskich premiery filmu: 9 stycznia 1973 Premiera wersji cyfrowej po pełnej rekonstrukcji obrazu i dźwięku: 13 grudnia 2010 nagrodzony – San Sebastian (Międzynarodowy Festiwal Filmowy) – Nagroda "Srebrna Muszla" Rekonstrukcja cyfrowa współfinansowana przez Polski Instytut Sztuki Filmowej Reżyseria Andrzej Wajda Scenariusz Andrzej Kijowski Zdjęcia Witold Sobociński Scenografia Tadeusz Wybult Dekoracja wnętrz Maciej Maria Putowski Kostiumy Krystyna Zachwatowicz Muzyka Stanisław Radwan Dźwięk Wiesława Dembińska Montaż Halina Prugar Charakteryzacja Halina Ber, Irena Czerwińska Kierownictwo produkcji Barbara Pec-Ślesicka Marek Walczewski Gospodarz Izabela Olszewska Gospodyni Ewa Ziętek Panna Młoda Panna Młoda Pan Młody Emilia Krakowska Marysia (siostra Panny Młodej) Mieczysław Stoor Wojtek Kazimierz Opaliński Ojciec Henryk Borowski Dziad Marek Perepeczko Jasiek Janusz Bukowski Kasper Andrzej Łapicki Poeta Wojciech Pszoniak Dziennikarz (Stańczyk) Andrzej Szczepkowski Nos Mieczysław Czechowicz ksiądz Barbara Wrzesińska Maryna Gabriela Kownacka Zosia Małgorzata Lorentowicz Radczyni Maria Konwicka Haneczka Franciszek Pieczka Czepiec Hanna Skarżanka Klimina Bożena Dykiel Kasia Leszek Piskorz Staszek Anna Góralska Isia Mieczysław Voit Żyd (ojciec Rachel) Maja Komorowska Rachel Czesław Niemen Chochoł (głos) Olgierd Łukaszewicz Widmo Czesław Wołłejko Hetman Wirgiliusz Gryń Upiór Artur Młodnicki Wernyhora ZDJĘCIA Z PLANU 1/ Elementem, który towarzyszy widzowi od samego początku seansu jest muzyka skomponowana przez Stanisława Radwana. Kompozytor ten w roku 1967 odbył staż w zakresie muzyki elektronicznej u Pierre’a Schaeffera w Paryżu, co znacznie wpłynęło na tworzone później przez niego utwory. Był także wieloletnim współpracownikiem krakowskiej "Piwnicy pod Baranami". W latach 1963-66 pełnij funkcję kierownika muzycznego Teatru Rozmaitości w Krakowie, natomiast osiem lat później- Teatru Ateneum w Warszawie. Od roku 1997 piastował to samo stanowisko w Starym Teatrze w Krakowie, by po trzech latach stać się jego dyrektorem. Muzyka w weselu odgrywa bardzo ważną rolę. Szybki rytm i skoczna melodia przyspieszają i ożywiają akcję, zapowiadają jakieś wydarzenie. Gdy muzyka zwalnia, nadchodzi czas na refleksję. Przykładem tego może być scena, w której kareta Dziennikarza jadącego na wesele zbliża się do chaty. Taneczna muzyka grana przez kapelę powinna być słyszana przez spóźnionego gościa coraz wyraźniej. Dzieje się jednak inaczej. Kiedy Dziennikarz podchodzi do drzwi, dźwięki wyraźnie cichną. Obraz nocy i wyciszona warstwa dźwiękowa filmu przygotowują moment przekroczenia progu. Z chwilą otwarcia drzwi przez Dziennikarza ciemność i cisza zamieniają się w blask rozświetlonego światłem wnętrza, uderzenie głośnej muzyki i gwaru głosów. Towarzyszy im ścisk ludzkiej ciżby i intensywność tańca. To początek głównej linii rytmicznej filmu. Jej dynamika będzie stopniowo wygasała, aż do ciszy i bezruchu, które przyniesie poranek Drugą istotną sceną, w której oprócz struktury triadycznej obecne jest także charakterystyczne dla całego filmu zespolenie różnych elementów współtworzących obraz filmowy, może być rozmowa prowadzona w tańcu przez Pannę Młodą i Pana Młodego. Pan Młody, przechodząc wśród tańczących, zbliża się do żony i wypowiada swoją kwestię. To początkowy fragment sceny – jej uwertura. Po krótkiej pauzie pokazującej Poetę rozmawiającego z Maryną rozpoczyna się kulminacyjna część sceny. W miarę zwiększania się rytmu tańca wypowiadane przez Pana Młodego i Pannę Młodą kwestie stają się coraz krótsze, są wypowiadane ze zwiększającą się dynamiką. W centralnym momencie tracącemu ostrość obrazowi zaczyna towarzyszyć odrealniony dźwięk odtwarzany w przyspieszonym tempie. Muzyka grana przez kapelę traci charakter diegetyczny i przechodzi w subiektywny dźwięk słyszany przez wirującą parę. Ujęcia pokazujące tańczących stają się coraz krótsze. Rytm jest budowany przez współbrzmienie wszystkich elementów tworzących obraz filmowy. Wraz ze słowami Pana Młodego: Co się męczyć? W jakim celu? – rozpoczyna się koda. Taniec zwalnia tempo. Muzyka traci subiektywny charakter i powraca do normalnego rytmu. "Rytm zniewala, chwyta i ogranicza życie, dając mu przez to moc - pisał Gerardus wan der Leeuw i dodawał: osobowość ginie w zamęcie, a ciasne ramy ciała i najbliższego otoczenia rozszerzają się i rozciągają w nieskończoność." Utwory wykorzystane w filmie: - utwór kończący wesele „Miałeś chamie złoty róg” zaśpiewany przez Czesława Niemena – scena z Isią i Chochołem; utwór zaśpiewany również przez Czesława Niemena - "Polonez" Ogińskiego Adaptacja filmowa Wesele Opis filmu: Genialna adaptacja filmowa „Wesela” Wyspiańskiego w reżyserii Andrzeja Wajdy z 1972 roku. Pan Młody – inteligent żeni się z chłopką. Goście weselni pochodzą z różnych warstw społecznych. Weselna zabawa szybko się rozkręca, przechodząc w wódczano-halucynogenną atmosferę, w której pojawiają się zjawy. Wajda stworzył odpowiedni klimat epoki przez kolorystykę, malarskość obrazów, scenografię, kostiumy ale również, a może przede wszystkim przez muzykę. Wszystko uzupełnia mistrzowska obsada. Opis postaci: Panna Młoda – Panna Młoda to około osiemnastoletnia dziewczyna o nieco pucołowatej twarzy i długich rudych włosach. Jest korpulentna i wysoka. Dobrzez zbudowana. Ma na sobie tradycyjny krakowski strój. W skład stroju wchodzi kolorowa, kwiecista spódnica na gumce, sięgająca za kolano i bogato zdobiony gorset z czarnego aksamitu. Na głowie panny młodej wianek przystrojony kwiatami Pan młody – Pan Młody jest starszy od swojej wybranki o mniej więcej dziesięć lat. Jest szczupły i wysoki. Ma blond włosy, krótką brodę i małe okulary w drucianych oprawkach. Jest ubrany w tradycyjny krakowski strój. Jego głowę zdobi czerwona czapka przystrojona kwiatami i pawimi piórami. Czepiec– roześmiany chłop o sumiastych wąsach. Jest tęgi i wysoki. Ma na sobie tradycyjny, bronowicki strój. To ok 50-cio letni mężczyzna. Film dostosowano w ramach projektu „Adapter w szkole”. Projekt dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu “Edukacja kulturalna” oraz ze środków PFRON. Polecane Opis Opis Orszak weselny rusza sprzed kościoła Mariackiego Mijając okoliczne wsie, kawalkada dociera do domu Gospodarza. Rozpoczyna się wesele Pana Młodego z Panną Młodą, wesele inteligenta z dziewczyną z rodziny chłopskiej. Goście weselni również wywodzą się z obu stanów. Zabawa szybko się rozkręca. Nocą, do domu Gospodarza, przybywa Rachela, młoda Żydówka o wrażliwej, „poetycznej” duszy. Ulegając weselnej euforii, zaprasza do weselnej zabawy stojącego za oknem Chochoła. W wesoły gwar biesiady niepostrzeżenie wsącza się aura niesamowitości. Mistrzowska ekranizacja dramatu Stanisława Wyspiańskiego pt. „Wesele”. Film jest przesiąknięty charakterystyczną dla Wyspiańskiego symboliką, tajemniczością i niejednoznacznymi postaciami. Charakter epoki oraz klimat weselnej zabawy tworzą odpowiednia bogata kolorystyka, scenografia, muzyka, wybitne zdjęcia oraz doskonale obsadzone role aktorami, którzy stworzyli niezapomniane, wręcz życiowe kreacje. Nagrody: 1973 - Lubuskie Lato Filmowe, Łagów - Grand Prix „Złote Grono” 1973 - Lubuskie Lato Filmowe, Łagów - nagroda za scenariusz (Andrzej Kijowski) 1973 - Lubuskie Lato Filmowe, Łagów - nagroda za scenografię (Tadeusz Wybult) 1973 - Lubuskie Lato Filmowe, Łagów - nagroda za scenografię (Krystyna Zachwatowicz) 1973 - Lubuskie Lato Filmowe, Łagów - nagroda za scenografię (Maciej Maria Putowski) 1973 - Lubuskie Lato Filmowe, Łagów - nagroda za zdjęcia (Witold Sobociński) 1973 - Lubuskie Lato Filmowe, Łagów - Nagroda Koordynacyjnej Rady Artystycznej Kin Studyjnych 1973 - MFF w San Sebastian - Srebrna Muszla 1974 - Złota Kamera (przyznawana przez pismo „Film”) w kategorii: najlepszy film polski; za rok 1973 Dane szczegółowe Dane szczegółowe ID produktu: 1240421947 Tytuł: Wesele Seria: Klasyka Polskiego Kina Reżyser: Wajda Andrzej Obsada: Olbrychski Daniel , Walczewski Marek , Ziętek Ewa , Krakowska Emilia , Łapicki Andrzej , Pszoniak Wojciech , Perepeczko Marek Dystrybutor: Filmostrada Data premiery: 2020-03-26 Czas trwania (min.): 106 Polski dubbing: nie Napisy: angielskie Nośnik: Blu-ray Disc Liczba nośników: 1 Indeks: 34862162 Recenzje Recenzje Dostawa i płatność Dostawa i płatność Prezentowane dane dotyczą zamówień dostarczanych i sprzedawanych przez empik. Wszystkie oferty Wszystkie oferty Inne tego reżysera Inne z tej serii Najczęściej kupowane

muzyka z filmu wesele wajdy