nic wiecznego na świecie radość się z troską plecie

Nawet wtedy, gdy przeżywamy trudne chwile, musimy wierzyć, że los się odmieni, bo przecież: "Nic wiecznego na świecie, radość się z troską plecie". Fortuna jest zmienna, dlatego należy zachować spokój i pogodę ducha wobec różnych sytuacji, po prostu: "Na szczęście wszelakie, serce ma być jednakie". - człowiek nie powinien się poddawać ani zbytniej radości w chwili powodzeń życiowych, ani rozpaczy, kiedy go los doświadcza „nic wiecznego na świecie, radość z troską się plecie” - ideał szlachectwa opartego nie na herbach i zasługach przodków, ale na cnocie i stosunku człowieka do dobra ogółu Barok Zamykający utwór dwuwiersz to przysłowiowy zwrot, którego wzorca doszu- kiwać można się u Kochanowskiego: „Nic wiecznego na świecie: / Radość się z troską plecie” (Pieśni, II, 9, w. 13–14), a jest on przy tym tak „zaskakujący”, jak wiele spośród maksym La Rochefoucaulda, np. Nic wiecznego na świecie: Radość sie z troską plecie, A kiedy jedna weźmie moc nawiętszą, W ten czas masz ujźrzeć odmianę naprędszą. Ale człowiek zhardzieje, Gdy mu sie dobrze dzieje; Więc też, kiedy go Fortuna omyli, Wnet głowę zwiesi i powagę zmyli. Lecz na szczęście wszelakie. Serce ma być jednakie; Bo z nas Fortuna w Nic wiecznego na świecie: Radość sie z troską plecie, A kiedy jedna weźmie moc nawiętszą, W ten czas masz ujźrzeć odmianę naprędszą. Ale człowiek zhardzieje, Gdy mu sie dobrze dzieje; Więc też, kiedy go Fortuna omyli, Wnet głowę zwiesi i powagę zmyli. Lecz na szczęście wszelakie. Serce ma być jednakie; Single Wohnung In Frankfurt Am Main. Wypisz wszystkie srodki stylistyczne z piesni 9 Jana Kochanowskiego. Piesn IX Nie porzucaj nadzieje, Jakoć się kolwiek dzieje: Bo nie już słońce ostatnie zachodzi, A po złej chwili piękny dzień przychodzi. Patrzaj teraz na lasy, Jako prze zimne czasy Wszystkę swą krasę drzewa utraciły, A śniegi pola wysoko przykryły. Po chwili wiosna przyjdzie, Ten śnieg z nienagła zyjdzie, A ziemia, skoro słońce jej zagrzeje, W rozliczne barwy znowu się odzieje. Nic wiecznego na świecie: Radość się z troską plecie, A kiedy jedna weźmie moc nawiętszą, Wtenczas masz ujrzeć odmianę naprędszą. Ale człowiek zhardzieje, Gdy mu się dobrze dzieje; Więc też, kiedy go Fortuna omyli, Wnet głowę zwiesi i powagę zmyli. Lecz na szczęście wszelakie Serce ma być jednakie; Bo z nas Fortuna w żywe oczy szydzi, To da, to weźmie, jako się jej widzi. Ty nie miej za stracone, Co może być wrócone: Siła Bóg może wywrócić w godzinie; A kto mu kolwiek ufa, nie zaginie.

nic wiecznego na świecie radość się z troską plecie